In het jaar 1000 regent het dood en vuur op aarde, geheel volgens de voorspelling van de Apocalyps. Een donkere wolk omhult de wereld en stort hem voor een eeuwigheid in het duister. Beschavingen worden weggevaagd  en duizenden generaties verdwijnen voor de zon eindelijk weer opduikt. Eeuwen zijn er verstreken wanneer het leven herneemt. Maar alles moet over, want alles is vergeten. Voor de mens, die nog wankel op zijn benen staat, breken de Verloren tijden aan…

In die nieuwe tijd, vol nomadische stammen, volgen we de Moórclan, onder leiding van Primus, die samen met zijn dochter, Elaine, ijvert voor een betere wereld… en droomt van vooruitgang.

Noot van de vertaler: een gloednieuwe reeks, in een gloednieuwe wereld... dan ben ik extra voorzichtig, was het de bedoeling van de auteur om een nieuwe wereld uit te vinden, met nieuwe flora en fauna, met een nieuwe mens? Voor Uitgeverij Daedalus mocht ik de man ook interviewen, en ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om hem een paar vragen te stellen over zijn inspiratiebronnen voor de omgeving waarin het verhaal zich afspeelt. Nadien via-via opgevangen dat hij dat zeer op prijs stelde, en dat doet toch wel deugd. Een reeks waarvan hopelijk nog een paar delen volgen! 

Verschenen bij Uitgeverij Daedalus.