In De Toren zitten we in de niet zo nabije toekomst, in Brussel. De hele wereldbevolking is weggevaagd door een dodelijke bacterie. Er wonen nog 2746 mensen op onze planeet. Ze leven opgepropt in een reusachtige toren, beschermd tegen de dood door dubbel glas. Hun leider is een bijzondere AI die Newton heet. Samen vormen ze de Verenigde Staten van Europa, die bestaan uit de “ouden” en de “intra’s”. De ouden hebben de wereld van vroeger nog gekend, zij herinneren zich de tijd waarin de lucht nog leefbaar was. De intra’s zijn geboren in de toren, ze volgen de regels en de leefwereld van de ouden, maar de laatste tijd groeit de onrust…

Binnen die minieme mensheid is er één elitegroepje dat zo nu en dan uit de toren mag: de jagers. Twee uur per week jagen ze op wild in de verlaten straten van Brussel, waar de natuur welig tiert. Aatami is een intra-jager. Hij is kalm en moedig en laat niets merken van zijn ware bedoelingen: twee uur in de buitenwereld, dat smaakt naar meer.

Een postapocalyptisch verhaal à la Snowpiercer en I am Legend.

Noot van de vertaler: Alweer - zie Antananarivo - wat een cover! En wat een verhaal... Je kunt het je helemaal voorstellen, die bacterie die de hele wereldbevolking uitroeit. Het fijne aan De Toren is dat het verhaal zich afspeelt in Brussel. Op één van de eerste pagina's zie je in de achtergrond meteen al de stripmuur van Blake & Mortimer, die inderdaad in het Brusselse straatbeeld is te zien. Voor Brusselaars valt er waarschijnlijk nog veel meer te ontdekken en te herkennen! Ik ga niets weggeven over het verhaal... maar lees het!

Verschenen bij Uitgeverij Daedalus.