De trilogie van het geweld – Franck Thilliez

Ludo Sénéchal ruimt de zolder op van een zekere Wlad Sziplman, een verzamelaar van spionagefilms en curiositeiten, die is overleden na een noodlottige val van een ladder. Wlads zoon, Luc, geeft hem ook de laatste filmrol mee die de oude man in zijn projector aan het steken was toen hij stierf. Thuis, in Marq-en- Baroeul, bekijkt Ludo de film en... wordt op slag blind.

Hij roept de hulp in van zijn ex, politie-inspectrice Lucie Henebelle.In het ziekenhuis vertelt Ludo haar alles: over de filmrol, de verschrikkelijke beelden en zijn plotse blindheid. Lucie bekijkt de film ook, maar bij haar gebeurt er niets. Een close-up van een oog dat met een scalpel wordt bewerkt, meisjes die konijnen afslachten, een andere die een stier keelt… maar niets dat blind maakt. Lucie doet een beroep op Claude Poignet, een videospecialist, om de filmrol te analyseren. Hij vindt er subliminale beelden op...

Op hetzelfde moment onderzoekt Franck Sharko een smerige zaak: bij graafwerken voor een pijplijn bij Le Havre zijn vijf lijken gevonden. Het vreemdste is wel dat de schedels in twee zijn gezaagd en dat hun handen, tanden en ogen ontbreken! Ter plaatse verneemt Sharko dat er al iets gelijkaardigs is gebeurd in Algiers.

Een waanzinnige thriller, geïnspireerd op waargebeurde feiten

Noot van de vertaler: een strip van Sylvain Runberg, gebaseerd op een roman, een thriller, kan niet verkeerd zijn. Ik kende Franck Thilliez niet, ik geef het toe, maar het plot en de personages die hij neerzet, met hun psychologische achtergrond: geweldig! Bovendien eindigt het album ook op een (te) gekke cliffhanger. Verder geen spoilers... In het Frans heet het boek Le syndrome [E], maar omdat je in het Nederlands dan iets als Het [E]-syndroom krijgt... ben ik gaan bekijken of er geen romanvertaling van bestond. Het weeshuis, dus.

Verschenen bij Uitgeverij Daedalus.